ਹਾਏ । ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਧੋਖਾ ਕੀਤਾ ਆਪਣੇ ਪਾਠਕ ਨਾਲ ।
ਇਕ ਵੀ ਅੱਖਰ ਲਿਖ ਨਾ ਸਕਿਆ ਹੁਣ ਤਕ ਉਜਲੇ ਮਸਤਕ ਨਾਲ ।
ਖ਼ਬਰੇ ਪਾਗਲ ਸੁੰਮਾਂ ਹੇਠਾਂ ਕਿੰਨੇ ਜਿਸਮ ਲਤਾੜੇਗਾ,
ਅੱਗ ਦਾ ਅੱਥਰਾ ਘੌੜਾ ਜੇ ਨਾ ਰੁਕਿਆ ਰੂਹ ਦੇ ਚਾਬਕ ਨਾਲ ।
ਨਾ ਕੰਧਾ ਦਾ ਕੋਈ ਮਕਸਦ,ਨਾ ਛੱਤਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਕੰਮ,
ਹਰ ਖ਼ੰਡਰ ਹੀ ਘਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਜੁੜ ਜਾਵੇ ਜੇ ਦਸਤਕ ਨਾਲ ।
ਉਹ ਵੀ ਰੰਗਾਂ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਥੀਸਜ਼ ਲਿਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾਂ ਹੈ,
ਜਿਸ ਨੇ ਹਰ ਤਿੱਤਲੀ ਨੂੰ ਤੱਕਿਆ ਆਪਣੀ ਕਾਲੀ ਐਨਕ ਨਾਲ ।
ਆਖ਼ਰ ਇਕ ਦਿਨ ਵਰਕਾ ਵਰਕਾ ਹੋ ਕੇ ਖਿੱਲਰ ਜਾਵੇਗੀ,
ਇਕ ਝੱਖੜ ਦੀ ਕਾਹਦੀ ਯਾਰੀ ਖਾਬਾਂ ਵਾਲੀ ਪੁਸਤਕ ਨਾਲ ।
ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹ ਗਈ ਗ਼ਜ਼ਲ
ReplyDelete