ਸ਼ਬਦ- ਬੇਲਗ਼ਾਮ

 

ਲਾਲ ਭੰਬੀਰੀ

ਅਸ਼ਵਨੀ ।ਤਾਏ ਦਾ ਮੁੰਡਾ । ਦੋ ਕੁ ਸਾਲ ਵੱਡਾ ਸੀ । ....
ਇਕ ਦਿਨ ਕਹਿੰਦਾ-" ਗੱਡੀ ਦੇਖਣੀ ਊ ?
ਮੈਂ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ-" ਹਾਂ.....
ਸਟੂਲ ਚੁੱਕਿਆ....ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਮੀਟਰ ਤੇ ਉੱਗਲ ਰੱਖ ਕੇ ਆਖਦਾ-" ਆਹ ਦੇਖ...।"
ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਲਾਲ ਭੰਬੀਰੀ  ਘੁੰਮਦੀ  ਵੇਖੀ ਸੀ । ਇਹ ਤਾਂ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ -ਯੁਨਿਟ ਕੀ ਹੁੰਦੇ ।
ਬਹੁਤ ਹੀ ਲੁੱਤਫ਼ ਭਰਿਆ ਸਮਾਂ ਸੀ ।
ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਦ ਕਹਿੰਦਾ-" ਹੁਣ ਗੱਡੀ ਦੀ ਚੀਕ ਸੁਣਨੀ ?
ਆਖ ਦਿੱਤਾ-" ਹਾਂ । ਹਾਂ । ਹਾਂ ।
ਕਹਿੰਦਾ-"ਚੱਲ ਹੱਥ ਲਗਾ....
ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਨੰਗੀ ਤਾਰ ਬਾਰੇ ਜਾਣਦਾ ਸੀ....।
ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ...
--------------------------------------------------------
ਕੀ ਗਿਆਨ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਮਾਲਾ ਫੇਰਨ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ?.........
------------10032012--------------------------------

ਲੱਕ

ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਇਕ ਮਿੱਥ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ....ਜਦੋਂ ਸ਼੍ਰੀ ਹਨੂਮਾਨ ਜੀ ਲੰਕਾ ਦਹਿਨ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਜਗ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਸ਼ਨੀ ਦੇਵ ਜੀ ਉਲਟਾ ਲਟਕੇ ਮਿਲੇ.....
ਦਾਰਾ ਸਿੰਘ ਬੋਲਿਆ-" ਉਏ ਸ਼ਨੀਚਰਾ । ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ?"
ਮਾਫ਼ ਕਰਨਾ !...ਸ਼੍ਰੀ ਹਨੂਮਾਨ ਜੀ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਦਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕਿੱਥੋ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਗਿਆ....।
ਸ਼ਨੀਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ-" ਹਨੂਮਾਨ ਜੀ । ਮੈਨੂੰ ਰਾਵਣ ਨੇ ਉਲਟਾ ਲਟਕਾਇਆ..ਤੇ ਹੇਠਾਂ ਅੱਗ ਵੀ ਬਾਲ ਰੱਖੀ........ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਮਿਹਰ ਕਰੋ....। "
ਸ਼੍ਰੀ ਹਨੂਮਾਨ ਜੀ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਤਾਰਿਆ.....।
ਸ਼ਨੀ ਦੇਵ ਜੀ  ਨੇ ਅਸੀਸ ਦਿੱਤੀ...." ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਦ ਜੋ ਹਨੂਮਾਨ ਜੀ ਦਾ ਪੂਜਣ ਕਰੇਗਾ....ਸ਼ਨੀ ਦੇਵ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਆਖੇਗਾ....."
ਲਉ ਜੀ ।
ਸੁਸ਼ੀਲ ਰਹੇਜਾ ਹਨੂਮਾਨ ਜੀ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਗਏ.....
ਕਲ੍ਹ ਦਾ ਲੱਕ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਰਿਹਾ....
ਕਾਮਰੇਡਾ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ.....
ਸ਼੍ਰੀ ਹਨੂਮਾਨ ਜੀ ਦਾ ਗ਼ੁਰਜ਼ ਸਹਿਣਾ ਕਿਹੜਾ ਸੌਖਾ ਕੰਮ....???......
----------------------------------------------------
ਤੁਸੀ ਕਿਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹੋ....?.......
-------------------------------------------------------
ਹਨੂਮਾਨ  : ਸ਼ਕਤੀ, ਸ਼ਨੀਦੇਵ : ਨਿਆਂ ਅਧਿਕਾਰੀ , ਰਾਵਣ : ਹੱਠ
--------------04022012-----------------------------

ਹੈ ਕੋਈ ?..................

ਮੈਨੂੰ ਹਿਸਾਬ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ....ਰਾਜਨੀਤੀ ਵੀ......ਸਾਇੰਸ ਵੀ.......।ਇਕੱਲੀ ਆਰਟਸ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ? ਘਰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ.....

ਘਰ ਨੂੰ ਵੀ ਛੱਡੋ .....

ਤਿੰਨੇ ਕਿੰਨੇ ਅਹਿਮ ਵਿਸ਼ੇ ਹਨ ।

ਮੈਂ ਜੁਮੈਟਰੀ ਬੋਕਸ ਨਹਿਰ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ....ਕਿਸ ਕੰਮ ਦਾ ...?

ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਲਗਨ ਨਹੀਂ ਸੀ.....।

ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ-"ਭਾਰਤ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਕੌਣ ਹੈ ? "

ਮੈਂ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਧਰ ਕੇ ਬੋਲਿਆ-" ਤੇਰਾ ਭਾਈਆ'

ਦੋਸਤ ਚੰਗਾਂ ਸੀ.....

ਨਹੀਂ ਤਾਂ ----

ਸ਼ਤਰੂਘਣ ਸਿਨਹਾ ਵਰਗਾ ਮੂੰਹ ਤੇ ਕੋਈ ਨਿਸ਼ਾਨ ਹੋਣਾ ਸੀ।

ਸਾਇੰਸ ?

ਪੱਲੇ ਨਹੀਂ ਪਈ.....ਕੋਈ  ਅਧਿਆਪਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ........ਦੇਖਿਆ ਕਿੰਨੀ ਪਿਆਰੀ ਹੈ....ਡੀਫੈਂਸ ਮਕੈਨਜੀ.......

ਜੇਕਰ  ਫੇਸਬੁਕ ਤੇ ਕੋਈ ਚੱਜ ਦਾ ਸਾਇੰਸ  ਅਧਿਆਪਕ ਹੋਵੇ ਤਾਂ

ਉਸਦਾ ਪਾਣੀ ਭਰਨ ਲਈ  ਤਿਆਰ ਹਾਂ.....

ਪਾਣੀ ਭਰਨਾ ਤਾਂ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ.....

ਉਹਦੇ ਜੁੱਤਿਆ ਨੂੰ ਚੈਰੀ ਬਲੋਸਮ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਰੈਡੀ ਹਾਂ । 'ਰੈਡੀ ' ਦਾ ਹੀਰੋ ਤਾਂ ਸਲਮਾਨ ਖ਼ਾਨ ਸੀ........

------------------------------------------------------

ਇਨ ਸਰਚ ਆੱਫ਼ ਸਾਇੰਸ ਅਧਿਆਪਕ ....ਹੈ ਕੋਈ ?..................

-----------18012012-------------------------------

ਭੱਪੀ ਭੂਆ

ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਮੱਥੇ ਵਿੱਚ ਭੱਪੀ ਭੂਆ ਘੁੰਮ ਰਹੀ । ....

ਮੇਰੀ ਦਾਦੀ ਉਸਨੂੰ ਚੰਗਾਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੀ ਸੀ । ਕਈ ਵਾਰ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹੋ 'ਕੁਲਹਿਣੀ' ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਸੁਣਿਆ ਸੀ । ਕਾਰਣ : ਉਹ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੇ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ।  ....ਆਖ਼ਰ ਭਰਜਾਈ ਸੀ......ਭੱਪੀ ਦਾ ਪਿਤਾ ਬਹੁਤ ਅਮੀਰ ਸੀ ।.......ਸਾਰੇ ਘਰ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪਿੱਤਲ ਦੇ ਬੂਹੇ ਲੱਗੇ ਸਨ.....

ਭੱਪੀ ਦੇ ਵਿਆਹ ਹੋਣ ਤੋਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਬਾਦ ਹੀ ਉਹਦੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਨੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ।...।......

ਕੁਝ ਸਮਝ ਆਉਣ ਤੇ ਮਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ...." ਇਕ ਦਿਨ ਭੱਪੀ ਦਾ ਘਰ ਵਾਲਾ ਵਾਂਢੇ ਗਿਆ ਸੀ....ਤੇ ਉਸਦੇ ਸੁਹਰੇ ਨੇ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਬੁਰੀ ਹਰਕਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ.....। ਭੱਪੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਦਮੀ ਤੇ ਮੁੜਣ ਤੇ ਦੱਸਿਆ....।ਆਦਮੀ ਮੰਨਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਸੀ....ਗੱਲ ਵਧਦੀ ਵਧਦੀ ਵਧ ਗਈ......। ਭੱਪੀ ਘਰ ਬਹਿ ਗਈ......

ਭੱਪੀ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਇਸੇ ਦੁੱਖ ਵਿੱਚ ਮਰ ਗਏ । ਇਕ ਭਰਾ ਸੀ ...ਉਹ ਵੀ ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਗਿਆ.....ਹਵੇਲੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ .....ਸਭ ਕੁਝ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਿਆ........

ਤਾਇਆ ਜੀ ਕਚਿਹਿਰੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ ।

ਆਖਰ ਤੀਹ ਰੁਪਏ ਮਹੀਨਾ ਖਰਚਾ ਬੱਝ ਗਿਆ । ਭੱਪੀ ਦੇ ਆਦਮੀ ਨੇ ਦੂਸਰਾ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ ...1955 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਈ ਹਿੰਦੂ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਤਲਾਕ ਦਿੱਤੇ ਬਿਨਾਂ ਇਕ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਵਿਆਹ ਵੀ ਕਰਵਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ।.....

ਦੋ ਕਾਜ਼

ਵੱਡੇ ਮਾਮੀ ਜੀ ।  ਪੰਜ ਬੱਚੇ  । ਸਾਰੇ ਮੁੰਡੇ । ਸਾਰਿਆ ਨੂੰ ਸੁੰਦਰ ਕਪੜੇ ਪਾਉਣ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕ  ।....ਹਰ ਰੋਜ਼ਂ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਸੂਟ ਚੁੱਕੀ ਲਿਆਂਦਾ.....। ਮਾਮੀ ਜੀ ਨੂੰ ਸਟੀਲ ਦੇ ਬਰਤਨ ਇੱਕਠੇ ਕਰਨ ਦਾ ਚਾਅ ਸੀ.....
ਇਕ ਪੰਥ ਦੋ ਕਾਜ਼ ...
ਦੋ ਕਾਜ਼....?
ਬਿਲਕੁਲ ।
ਮਾਮੀ ਜੀ ਪੁਰਾਣੇ ਕਪੜੇ ਵੇਚ ਕੇ ਸਟੀਲ ਦੇ ਬਰਤਨ ਲੈ ਲੈਂਦੇ.....।
ਕੋਈ ਵੀ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ...' ਆਹ ਜੱਗ ਬਿੱਲੂ ਦੀ ਜੈਕਟ ਬਦਲੇ ਲਿਆ...ਆਹ ਡੌਂਗਾ ਰਤਨ ਦੀਆਂ ਦੋ ਸ਼ਰਟਾ ਦੇਕੇ...ਆਹ ਪਰਾਤ ਨੀਲੇ ਦੀਆਂ ਪੰਜ ਪੈਂਟਾ ਵਟੇ...ਆਹ ਗੜਵੀਂ ਸੁਨੀਲ ਦਾ ਕੋਟ...ਆਹ ਚਮਚੇ ਡੱਬੂ ਦਾ ਕੁੜਤਾ ਪਜ਼ਾਮਾ......
 ਕਪੜੇ ਖਰੀਦਣ ਵਾਲੀ ਔਰਤ ਬਹੁਤ ਚਲਾਕ ਸੀ ।....ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਮਾਮੀ ਜੀ  ਦੀ ਕਮਜੋਰੀ ਨੂੰ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ।....ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਿਰ  ਤੋਂ ਬਰਤਨਾਂ ਵਾਲੀ ਟੋਕਰੀ ਉਤਾਰ ਕੇ ਫ਼ਰਸ਼ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ । ਮਾਮੀ ਜੀ  ਕਪੜੇ ਲਈ ਆਉਂਦੇ...ਉਹ ਟੋਕਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਬਰਤਨ ਕੱਢ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਟਿਕਾਈ ਜਾਂਦੀ....
' ਅਰੇ ਬਹਿਣ । ਏਕ ਬਸਤਰ ਔਰ ਦੇ ਦੋ ਤੋਂ ਕਟੋਰੀ ਭੀ ਦੇ ਦੂੰਗੀ...' ਮਾਮੀ ਜੀ  ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਦਾ ਕਪੜਾ ਲੱਭਣ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ....
ਮਾਮਾ ਜੀ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ । ਘਰ ਜਗਮਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ।....
ਜੰਝ ਚੜਣ ਲੱਗਿਆ ਡੱਬੂ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਲੱਭੇ । ਕਪੜੇ ਹੋਵਣ ਤਾਂ ਲੱਭਣ...ਉਹ ਤਾਂ  ਕਿਧਰੇ ਸੇਲ ਤੇ .....
ਮਾਮੀ ਜੀ ਸਟੀਲ ਦੀ  ਟਰੇ ਬਰਾਤੀਆਂ ਸਾਹਮਣੇ ਲਈ ਫਿਰਨ....
- ਬਦਾਮ ਖਾਉ ।
  ਇਕ ਤਾਂ ਲਉ ਨਾ...
  ਚਲੋ ਕਾਜੂ ਲੈ ਲਉ.....

-------------------------------------------------------
ਅੱਜ ਮਾਮੀ ਜੀ ਨਹੀਂ ਹਨ :(
ਪੁਰਾਣੇ ਲੋਕ ਕਿੰਨੇ ਭੋਲੇ ਸਨ । ਨਹੀਂ....?

ਲਿਖਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਕੀ ਲਿਖਾਂ ?..........

ਕਾਲੂ ਬਹੁਤ ਸਿਆਣਾ ਹੈ ।  । ਕਈ ਵਾਰ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ।ਸਟਾਰ ਨਿਊਜ ਉਸਦਾ ਫੇਵਰਟ ਚੈਨਲ ਹੈ । ਬਹੁਤ ਗੌਰ ਨਾਲ ਖ਼ਬਰਾਂ ਸੁਣਦਾ ਹੈ ।  ਮੇਰੀ ਕੀ ਮਜ਼ਾਲ ਕਿ ਚੈਨਲ ਬਦਲ ਜਾਵਾਂ ।ਝੱਟ ਰਿਮੋਟ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖ ਦੇਂਦਾ । ਕਲ੍ਹ ਮੁਕਤਸਰ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ  । ਸਰਪੰਚ ਕਿਸੇ ਅਧਿਆਪਕਾ ਨੂੰ ਥੱਪੜ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ।....
ਮੇਲ ਜਾਨਵਰ ਕਦੇ ਫੀਮੇਲ ਜਾਨਵਰ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ।.....

ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਦ ਮੈਨੂੰ ਭੌਂਕਦਾ ਹੋਇਆ ਬਾਹਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ।
"ਵੱਡਾ ਲੇਖਕ ।......"

ਮੈਂ ਕਲ੍ਹ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹਾਂ ।
ਲਿਖਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਕੀ ਲਿਖਾਂ ?..........
 ਕੀ ਜਾਨਵਰ ਆਦਮੀ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਸਿਆਣਾ ਹੈ ?
 ------------  06122011----------------

ਦੀਨਾਰ

ਛੁੱਟੀਆਂ ਵਿੱਚ  ।....
ਨਾਣਕਾ ਘਰ ।
ਸਭ ਬੱਚਿਆ ਰਲ ਜਾਣਾ ...।
ਘਰ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ' ਦੀਨਾਰ " ਥੀਏਟਰ ਸੀ । ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ ਨਵੀਂ ਫ਼ਿਲਮ ਲੱਗਦੀ । ਮਾਮਾ ਜੀ,ਵਕੀਲ ਸਨ ।ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਥੀਏਟਰ ਦੇ ਮਾਲਕ ਦਾ ਕੇਸ ਚੱਲਦਾ ਸੀ । ਬੱਚਿਆ ਨੂੰ ਪਰਚੀ ਲਿਖ ਦੇਂਦੇ ।ਜਿਸ ਬੱਚੇ ਕੋਲ ਪਰਚੀ ਹੁੰਦੀ.....ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਵਾਬ ਪਟੌਦੀ ਸਮਝਦਾ ....." ਤੂੰ ਚਾਹ ਲਿਆਉਣੀ......ਤੂੰ ਪਕੌੜੇ....ਤੂੰ ਟਾੱਫ਼ੀਆ.......
ਅਸੀ ਸਿੱਧਾ ਮਨੇਜਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ । ਇਕ ਵਾਰ ਮਨੇਜਰ ਦੇ 'ਹਾਂ ' ਕਰਨ ਦੀ ਦੇਰ ਹੁੰਦੀ । ਕੋਈ ਬਾਲਕੌਨੀ ਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਭੱਜਦਾ...ਕੋਈ ਬਾਕਸ ਦਾ ਬੂਹਾ ਭੰਨਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦਾ । 'ਜੌਨੀ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ' ਫਿਲਮ ਤਾ ਸੱਤ ਵਾਰ ਵੇਖੀ ਸੀ...
'ਅਚਾਨਕ' ਨਵੀਂ ਫ਼ਿਲਮ ਸੀ ।
ਕੁਝ ਚਿਰ ਪਹਿਲਾਂ ਰੀਲੀਜ਼ ਹੋਈ ਸੀ ।...  ਵਿਨੋਦ ਖੰਨਾ ਨਾਇਕ ਸੀ....ਭਾਰਤੀ ਨਵੀਂ ਅਭੀਨੇਤਰੀ .....
ਬਹੁਤ ਰਸ਼ ।
ਹਾਊਸ ਫੁੱਲ ।
ਅਸੀ ਮਨੇਜਰ ਦੇ ਕਹਿਣ 'ਤੇ  ਉਪਰੇਟਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ।... ਜਿੱਥੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਰ ਤੇ ਫ਼ਿਲਮ ਚੱਲਦੀ.........
ਪਹਿਲੀ ਰੀਲ ਚਲਾ ਕੇ ਉਪਰੇਟਰ ਕਮਰੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਬੀੜੀ ਪੀਣ ਚਲਾ ਗਿਆ.....ਉਹ  ਕਿਹੜਾ ਸਾਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ.....
ਅਸੀ ਫਿਲਮ ਦੀਆਂ ਰੀਲਾਂ ਉਲਟ ਪੁਲਟ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆ ।
ਦੂਜੀ ਰੀਲ ਲੱਗਣ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ.....ਹਾਲ ਸੀਟੀਆਂ ਅਤੇ ਗਾਹਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ ।....ਕਦੇ ਹੀਰੋ ਮਰ ਜਾਵੇ...ਕਦੇ ਹੀਰੋਇਨ....ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਦ ਉਹ ਗਾਣਾ ਗਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਣ.....
ਕਿਸੇ ਦਰਸ਼ਕ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ
"ਬਈ,ਆਹ ਕਿਹੜੀ ਫ਼ਿਲਮ ਹੋਈ......."
ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਹੀ ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ ਪੋਸਟਰ ਉਤਰ ਗਏ.......
ਜਦ ਮਾਮਾ ਜੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ....ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸੇ ਹੋਏ......।
ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਪਰਚੀ ਦੀ ਆਦਤ ਸੀ......।
' ਕੱਚੇ ਧਾਗੇ  " ਫ਼ਿਲਮ.......। ਅਸੀ ਪਹਿਣ ਪੁਚਰ ਕੇ ਮਨੇਜਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ । ..ਫਿਰ ?
ਮਾਮਾ ਜੀ ਨੇ ਪਰਚੀ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਦੇਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ........
ਮਨੇਜਰ ਦਾ ਹੱਥ ਬਹੁਤ ਭਾਰਾ ਸੀ....
ਠਾਅ । ਠਾਅ । ਠਾਅ .......
ਬਹੁਤ ਮਿਊਜੀਕਲ ਅਵਾਜ਼ ਸੀ.....। ....
--------------------------------------------------------------------
ਰਾਤ ਨੂੰ ਮਾਮਾ ਜੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ-" ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਲੱਗੀ  ਫ਼ਿਲਮ...???.....
ਇਕ ਜਣਾ ਬੋਲਿਆ-" ਬਹੁਤ ਡਰਾਉਣੀ .......

-----------------------04122011--------------------------------------------
ਕਿਸੇ ਨੇ ਮਿਕਸਿੰਗ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਉਣੀ ???.....

ਫੇਬੁ

ਮੈਂ ਕੁਝ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ  ਦੁਖੀ ਹਾਂ....
ਰਾਤ ਡੇਢ ਵਜੇ ਕਾਲ ਕਰ ਦੇਣਗੇ.....।

" ਯਾਰ ਉੱਠ । ਫਲਾਣੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਆਹ ਗੱਲ ਕਹਿ ਤੀ......."
" ਫਿਰ...."
"ਬਸ ਬੱਕਰੇ ਬੁਲਾ ਦੇ...."
" ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਬਦਮਾਸ਼ ਹਾਂ.....
"ਵਕੀਲ ਤਾਂ ਏ...."
......
ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਦ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ...
ਬਸ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਿਆਣਾ ਸ਼ੋਅ ਕਰਨ  ਦੀ ਜਿੱਦ ਹੈ ।........

"ਕੋਈ ਨਾ । ਸਵੇਰੇ ਦੇਖ ਲਵਾਂਗੇ । "
"ਨਾ ਤੇਰੇ ਕੋਈ ਡਾਂਗ ਮਾਰ ਦਊ ?"

------------------------------------------------------
ਸੇਲ :ਸੈਕਂਡ ਹੈਂਡ ਕੰਮਪਿਊਟਰ :  ਤੰਦਰੁਸਤ ਹਾਲਤ : ਵਾਜਿਬ ਕੀਮਤ ....
ਮੁਬਾਇਲ ਮੁਫ਼ਤ .....
--------------------30112011-----------------------

ਪਿਆਸ
........

ਮਿੱਥ :
ਇਕ ਵਾਰ ਇਕ ਕਾਂ ਸੀ । ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਸ ਲੱਗੀ ਸੀ  । ਅਚਾਨਕ ਉਸਨੇ ਇਕ ਘੜਾ ਦੇਖਿਆ । ਘੜੇ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਸੀ...........

ਸੱਚ :
ਇਕ ਵਾਰ ਇਕ ਕਾਂ ਸੀ । ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਸ ਲੱਗੀ ਸੀ । ਅਚਾਨਕ ਉਸਨੇ ਇਕ ਘੜਾ ਦੇਖਿਆ । ਘੜਾ ਖਾਲੀ ਸੀ । ...........

*
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਮੀਂਹ ਪਵੇਗਾ ? .........
------------29112011-----------------

ਨਵਾਂ ਸਾਇਲ....

ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਇਕ ਦੰਦਾਂ ਦਾ ਡਾਕਟਰ ਹੈ । ਖੱਬੀ ਦਾੜ੍ਹ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾਂ ਸੱਜੀ ਪੁੱਟ ਕੇ ਹੱਥ ਫੜਾ ਦੇਂਦਾ । ਉਸ ਕੋਲ ਅਕਸਰ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।ਡਾਕਟਰ ਦਾ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾਮ ...ਸ਼ਹਿਰ ਵਾਲਿਆ ਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਹੀ ਹੈ.....। ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਸਾਇਨ ਬੋਰਡ ਉੱਤੇ ਲਿਖੀ ਡਿਗਰੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹੀ ਜਾਂਦੀ ।ਕਾਰਣ -ਸਾਇਨ ਬੋਰਡ ਬਹੁਤ ਉੱਚਾ ਟੰਗਿਆ...ਡਿਗਰੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨਿੱਕੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀ ਹੋਈ.........ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਸੁਣਿਆ.....ਉਸਦਾ ਮੁੰਡਾ ਵੀ  ਦੰਦਾਂ ਦਾ ਡਾਕਟਰ ਬਣ ਗਿਆ.....। ਕਹਿੰਦੇ-ਉਹ ਬੀ .ਡੀ .ਐਸ ਹੈ.....।ਕੱਲ੍ਹ  ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇਕ ਸਾਇਲ ਆ ਗਿਆ....ਮੂੰਹ ਤੇ ਰੂਮਾਲ ਰੱਖਿਆ....ਰੂਮਾਲ  ਦਾ ਕਿਨਾਰਾ ਲਹੂ ਨਾਲ ਭਿੱਜਿਆ....." ਵਕੀਲ ਸਾਹਿਬ । ਭੱਲੇ ਨੇ ਗਲਤ ਦਾੜ੍ਹ ਕੱਢ ਤੀ.....ਕੇਸ ਕਰਨਾ...."
ਮੈਂ ਕਾਗਜ਼ ਅਤੇ ਪੈੱਨ ਪਕੜ ਲਿਆ-" ਨਾਮ ? ਪਿਤਾ ਦਾ ਨਾਮ ? ਦਾਦੇ ਦਾ ਨਾਮ ? ਉਮਰ  ? ਪਿੰਡ ?.......।"
ਉਹ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣਕੇ ਖਿੱਝ ਗਿਆ । " ਨਾ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੇਂਡੂ ਦਿਖਦਾ ਹਾਂ ।"
ਕੀ ਕਹਿੰਦਾ..." ਨਹੀਂ । ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ...ਪਤਾ ? ......"
ਉਹ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲਿਆ-" ਲਿਖੋ । ਮਾਡਲ ਟਾਊਨ ।......."
ਮੈਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸ਼ਨਲ ਹੋ ਕੇ ਹਮਦਰਦੀ ਜਤਾਈ -"  ਡਾਕਟਰ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਬਹੁਤ ਸਿਆਣਾ...ਜੇ ਦਾੜ੍ਹ ਕਢਵਾਉਣੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਕੋਲ ਚਲੇ ਜਾਣਾ ਸੀ । "
ਉਹ ਆਪਣੇ ਰੂਮਾਲ ਦੀ ਤਹਿ ਬਦਲ ਕੇ ਬੋਲਿਆ-"ਆਹ ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਹੀ ਕੰਮ......
-----------------------------------------------------
ਕਿਸੇ ਦੀ ਦਾੜ੍ਹ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦੁੱਖ ਰਹੀ....???
---------------20112011--------------------------

ਵਗਦੇ ਪਾਣੀ

ਕੁਝ ਦੋਸਤ । ਕਾਲੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ।ਰੀਟਰੀਟ ਪਰੇਡ। ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਪੈਦਲ ਯਾਤਰਾ । ਅਲੀਕੇ ਤੋਂ ਕੱਚਾ ਬੰਨ । ਪੱਕੇ ਬੰਨ ਤਕ ਪੁੱਜਦੇ ਥੱਕ ਗਏ ।ਸਤਲੁਜ ਦਰਿਆ ।ਕੁਝ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਕੁੰਢੀਆਂ ਸੁੱਟ ਕੇ ਬੈਠੇ ਸਨ ।ਅਸੀ ਵੀ ਸਾਹ ਲੈਣ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਪੱਥਰਾਂ ਤੇ ਬੈਠ ਗਏ । ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਦ ਸਭ ਦੇ ਸਭ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਏ ।ਪਾਣੀ ਅੰਦਰ ਪੰਜ ਸੱਤ ਲਾਸ਼ਾ ....ਕੋਈ ਅਕਾਸ਼ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰ ਕੇ ਸੋਚ ਰਹੀ....ਕੋਈ ਉਲਟੀ ਲੇਟ ਕੇ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖ ਰਹੀ.....ਕੋਈ ਨਾਚ ਮੁਦਰਾ ਵਿੱਚ.....। ਸਭ ਦੇ ਸਾਹ ਉੱਤੇ ਦੇ ਉੱਤੇ । ਕਮਲ ਉੱਠ ਕੇ ਦੂਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ।ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਸੁਰਿੰਦਰ....ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਮਾਹੀਪਾਲ....
 ਜਿਗਰਾ ਕੀਤਾ
" ਤੁਹਾਨੂੰ ਲਾਸ਼ਾਂ ਕੋਲੋ ਡਰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ....."
 ਇਕ ਜਣੇ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸ਼ਾਂਤ ਸੁਭਾਅ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ
-" ਨਹੀਂ । ਮੱਛੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣ ਆਉਂਦੀਆ ...ਅਸੀ ਮੱਛੀਆਂ ਨੂੰ ਪਕੜ ਕੇ ਖਾਂਦੇ ਹਾਂ....ਹਿਸਾਬ ਬਰਾਬਰ.....।....
ਹੋਰ ਹਿੰਮਤ ਜਿਹੀ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ --
"ਪਰ  ਇਹ ਲਾਸ਼ਾ ?"
ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਸਹਿਜ ਹੋ ਕੇ ਦੱਸਣ ਲੱਗਿਆ-
" ਲਾਗਲੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਜਲ ਸਮਾਧੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ । "
"-ਪਰ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਲਾਸ਼ਾਂ?"
-ਸਭ ਨੂੰ ਪੱਥਰ ਬੰਨ ਕੇ ਦਰਿਆ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ....ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਪੱਥਰ ਖੁੱਲ ਜਾਂਦੇ....ਤੇ ਲਾਸ਼ਾਂ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀਆ ।"
...ਬੰਨ ਵੱਲ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਸਭ ਦੋਸਤ  ....ਮੈਨੂੰ ਹਾਕਾ ਮਾਰ ਰਹੇ ਸਨ...
" ਆ ਜਾ ਹੁਣ....ਝੰਡਾ ਉਤਰਨ ਦਾ ਟਾਇਮ ਹੋ ਗਿਆ....।"
ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਬਾਰਡਰ ਤੇ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਰੀਟਰੀਟ ਪਰੇਡ ਵੱਲ ਸੀ ।.......
ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਸਾਲ ਗੁਜ਼ਰ ਗਏ....।ਪਰ ....
---------------------------------------------------------------------------
ਮਾਸਾ ਹਾਰੀਆ ਤੋਂ ਖ਼ਿਮਾ ਸਹਿਤ ।........
----------------------17112011-----------------------------------------

ਸ਼ਾਕਸ਼ਾਤ ਦਰਸ਼ਨ

ਮੰਦਰ ਦੇ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਉਲਾਂਭਾ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਸਨ ।....ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਚਾਹ ਬਣਾਉਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਬੋਲ ਪਏ -" ਹਮ ਚਾਏ ਨਹੀਂ ਪੀਤੇ..." ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ-" ਚਾਹ ਨਹੀਂ...ਦੁੱਧ ਗਰਮ ਕਰ ਦੇਣਾ.....।" ਗੱਲ ਜਿਆਦਾ ਵੱਡੀ ਨਹੀਂ ।ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨੇ ਮੰਦਰ ਦਾ ਸਪੀਕਰ ਭੰਨ ਦਿੱਤਾ ਸੀ । ......ਮੈਂ ਹੱਥ ਜੋੜਾਂ ਪਰ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਸੋਫ਼ੇ ਤੋਂ ਉੱਛਲ ਉੱਛਲ ਜਾਣ-" ਇਤਨਾ ਬੜਾ ਵਕੀਲ ਹੈ...ਉਸੇ ਸ਼ਰਮ ਆਣੀ ਚਾਹੀਏ....ਅਧਰਮੀ....ਸੁਬਹ ਸ਼ੰਕਰ ਕੋ ਜਲ ਦੇਤਾ ਹੈ....ਸ਼ਾਮ ਕੋ......। " ਮੈਂ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਨੂੰ ਸ਼ਾਤ ਕਰਨ ਲਈ ਭਰਾ ਦਾ ਨੰਬਰ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ...ਉਹ ਨਾਲ ਦੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ...ਵਕਾਲਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ....। ..." ਭਾਅ ਜੀ ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਨਾਲ ਕੀਹ ਗੱਲ ਹੋ ਗਈ....?" -" ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ...ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਸਪੀਕਰ ਦਾ ਮੂੰਹ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਕਰ ਲਉ...ਬੱਚੇ ਦੇ ਇਗਜ਼ਾਮ ....ਮੈਂ ਵੀ ਕੇਸ ਤਿਆਰ ਕਰਨੇ ਹੁੰਦੇ.....। " ਮੈਂ ਹੋਰ ਗੱਲ ਸੁਣਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਆਖ ਦਿੱਤਾ-" ਤੁਸੀ ਇਧਰ ਆ ਜਾਉ । ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਨੇ......" ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵੱਲੋਂ ਬਹੁਤ ਸਿਆਣਪ ਤੋਂ ਕੰਮ ਲਿਆ । ਸਿਆਣਪ ਕਾਹਦੀ... ....." ਪੰਡਤ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ..... ਜਾਣ ਨਾ ਦੇਈ......ਕਿੱਲਾਂ ਵਾਲਾ ਸਲੀਪਰ ਲੱਭ ਲਵਾਂ......."
ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਿਲਖ਼ਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਦੇਖਦਾ ਸੀ....ਸ਼ਾਕਸ਼ਾਤ ਦਰਸ਼ਨ......ਪਤਨੀ ਨੇ ਪਿੱਛੋ ਅਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ ।." ਪੰਡਿਤ ਜੀ । ਦੁੱਧ ਪੀ ਕੇ ਜਾਣਾ...." ਕਹਿੰਦਾ-" ਜੇਠ ਕੋ ਪਿਲਾ ਦੇਣਾ......
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ਤਾਰਿਆਂ ਦਾ ਆਪਣਾ ਸੁਭਾਅ ਹੈ । ਨਹੀਂ......???..............
---------------------------------11112011--------------------------------------------------------------

ਗਰੰਟੀ

ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਕੁੱਤੇ ਦੀ ਪੂਛਲ ਸਿੱਧੀ ਕਰਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.....ਕਿੰਨਾਂ ਪਿਆਰਾ ਜਾਨਵਰ ਹੈ.....। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੱਧਰੋ ਖ਼ਿਆਲ ਆ ਗਿਆ ਜੇਕਰ ਕੁੱਤੇ ਦੀ ਪੂਛਲ ਸਿੱਧੀ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਪੂਰੀ ਪਰਸਨੈਲਟੀ ਬਣ ਜਾਵੇਗੀ... ! ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਨੰਬਰ ਘੁਮਾਇਆ । ਕਹਿੰਦਾ -"ਆ ਗਿਆ ਬਾਈ ।" ਹੱਥ ਵਿਚ ਨਲਕੀ । ਕਹਿੰਦਾ-" ਪਹਿਲਾਂ ਦੱਸ ਦੇਣਾ ਸੀ ।" ....ਪ੍ਰਯੋਗ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ । ਸੁਣਿਆ ਸੀ....ਕੁੱਤੇ ਦੀ ਪੂਛਲ ਸਿੱਧੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ । ......ਸਹੀ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ।ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਸਾਮ ਹੋ ਗਈ ।ਆਖ਼ਰ ਦੋਸਤ ਨੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਟੇਢੀ ਨਲਕੀ ਫੜਾ ਕੇ ਪੋਲਾ ਜਿਹਾ ਮੂੰਹ ਬਣਾ ਲਿਆ-" ਸੌਰੀ । ......."। ਬੜਾ ਤਾਪ ਚੜ੍ਹਿਆ -" ਸ਼ਿਮਲੇ ਦਾ ਬਾਂਦਰ......"......ਕੁਝ ਦੋਸਤ ਤਾਂ  ਨਿਮਰਤਾ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਹੁੰਦੇ । ਕਹਿੰਦਾ-" ਸਰ ਜੀ । ਇਕ ਹੱਲ ਹੈ । ਸੋ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਗਰੰਟੀ "  ਬੋਲਿਆ- " ਜਲਦੀ ਦੱਸ ....." ਕਹਿੰਦਾ- " ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਕੈਂਚੀ ਹੈ ? ਆਪਾ ਸਾਰਾ ਟੰਟਾ ਹੀ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ......."
-------------------------------------------------------
ਰਾਮ । ਰਾਮ । ਰਾਮ ।........
---------------------31102011----------------------------------

- ਜ਼ੀਰੋ

ਮੇਰਾ ਇਕ ਦੋਸਤ ਸੀ.....ਕੁਆਟਰ ਪੀਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਆਖਦਾ....." ਮੇਰੇ ਲਈ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਵੀ ਜ਼ੀਰੋ ਏ । " ਮੈਂ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ।ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਦ ਆਖਣਾ-" ਹੁਣ ਤਾਂ ਹਾਫ ਹੋ ਗਿਆ .।ਚੱਲ ਚੱਲੀਏ...। " ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਸੁਭਾਅ ਤਲਖ਼ ਹੋ ਜਾਂਦਾ-" ਮੇਰੇ ਲਈ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਵੀ ....." ਮੈਂ ਖਾਲੀ ਸਥਾਨ ਭਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦਾ-" ਜ਼ੀਰੋ ਏ......" ਉਹ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਟੋਕ ਦੇਂਦਾ- "ਜ਼ੀਰੋ ਨਹੀਂ । ਮਾਈਨਸ ਜ਼ੀਰੋ.....।" ਹੁਣ ਹਰੀਸ਼ ਗਰੋਵਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ....ਸੁਣਿਆ ਉਸ ਨੇ ਪੀਣੀ  ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ........

-------------------------------------------------------------
ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਜ਼ੀਰੋ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ? ਜ਼ੀਰੋ ਨਹੀਂ...ਮਾਈਨਸ ਜ਼ੀਰੋ.....।ਮੈਂ ਸ਼ਰਾਬ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੀਂਦਾ...ਕੋਈ ਦੱਸ ਸਕਦਾ...ਕਿਉਂ.....???........
------------------22102011-------------------------------

ਕਠਿਨ ਰਸਤਾ

ਜਵਾਨੀ ਚੜ੍ਹੀ .... ..। ਮੰਦਰ  ਗਿਆ....ਮੂਰਤ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੱਥ ਜੌੜ ਕੇ  ਖੜ੍ਹ ਗਿਆ । ਅਰਜ਼ ਕੀਤੀ ....." ਹੇ ਈਸ਼ਵਰ । ਮੈ ਇਸ ਜਨਮ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ....ਜੇ ਤੁਸੀ ਆਗਿਆ ਦੇਵੋ ਤਾਂ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਧਿਆ ਲਵਾਂਗਾ......."
ਮੂਰਤ ਮੁਸਕਰਾ ਪਈ..........ਕੋਈ ਨਾ, ਤਥਾ ਅਸਤੂ.......। ....."
ਹੁਣ ਦਿਲ ਕਰਦਾ.....ਦੁਬਾਰਾ ਮੰਦਰ ਜਾਵਾਂ...." ਹੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ । ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਰਸਤਾ  ਬਹੁਤ ਕਠਿਨ ਹੈ । ਤੁਸੀ ਇਜ਼ਾਜ਼ਤ ਦਿਉ ਤਾਂ ਆਪਜੀ ਦੀ ਧੂਪ ਬੱਤੀ ਕਰ ਦਿਆ ਕਰਾਂ ?.....।

ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ...ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ......?
ਕੋਈ ਤੀਸਰਾ ਨੇਤਰ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਬੋਲੇਗਾ-" ਦੁਸ਼ਟ ਆਤਮਾ.....

-------------------------04092011---------------------------------------------------

ਅਯੁਰਵੈਦਿਕ ਕੋਫ਼ੀ

ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੋਫ਼ੀ ਰੱਖੀ । ਕਹਿੰਦਾ-" ਅਯੁਰਵੈਦਿਕ  ਹੈ।.....ਕੋੜੀ...???  " .......ਕੱਪ ਚੁੱਕਿਆ......ਘੁੱਟ ਭਰਿਆ......ਕਹਿੰਦਾ-" ਬੁਰਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ? .....ਮੈਂ  ਆਮ ਆਦਮੀ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ......" ਹਾਂ । " .....ਕਹਿੰਦਾ-" ਕਿਉਂ ?" ....ਮਨ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਠਾਂ ਤੇ ਆ ਗਈ...." ......ਮੈਨੂੰ ਕੋੜੀਆ ਚੀਜ਼ਾ ਪਸੰਦ ਨੇ....ਪਰ  ਮੇਰੀ  ਇਕ  ਸ਼ਰਤ  ਹੁੰਦੀ.......ਉਹ ਮੁਹੱਬਤ ਤੋਂ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਕੋੜੀਆ ਹੋਣ......ਥੁੱਕਣ ਲੱਗਿਆ ਵੀ ਹਜ਼ਾਰ ਵਾਰ ਸੋਚਾਂ......."..........ਦੋਸਤ ਨੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਪ ਫੜ ਲਿਆ ......

------------------------------------------------
ONCE IN A BLUE MOON : ਕਦੇ ਕਦੇ ।
----------01092011------------------------

ਕੈਫ਼ੀ ਵੀ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਲੱਗਿਆ.......

ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ....ਕੈਫ਼ੀ ਵੀ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਲੱਗਿਆ.......। ਗਲੀ ਦਾ ਕੁੱਤਾ । ਪਾਣੀ ਦਾ ਫੋਬੀਆ ।...ਜਦ ਵੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬੁੱਕ ਭਰਨੀ......ਇੰਦਗੋ ਤੋਂ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਸਪੀਡ ਚੁੱਕਦਾ......ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾ ਸਾਡੇ ਕਾਬੂ ਆ ਗਿਆ.....ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਡੀਟੋਲ ਚੁੱਕਿਆ....ਤੇ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਪਾਇਪ.....ਡੇਢ ਘੰਟਾ ਲੱਗ ਗਿਆ.......। .....ਹੁਣ ਰੋਜ਼ ਬੂਹੇ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹ ਜਾਂਦਾ......" ਕੈਫ਼ੀ । ਕਾਲੂ ਆਇਆ ?".. ਬੇਟਾ ਕਹਿੰਦਾ-" ਪਾਪਾ ।  ਪਾਇਪ ਚੁੱਕੋ......"
-------------------------------------------------
ਕਾਸ਼ ਫੇਸਬੁਕ ਤੇ ਕੋਈ ਜਾਨਵਰਾ ਦਾ ਡਾਕਟਰ ਹੁੰਦਾ
------------------------29082011-------------

ਤੀਰ

....ਕੁਝ ਦਿਨ ਰਾਮ ਲੀਲ੍ਹਾ ਚੱਲਦੀ....ਉਸਤੋਂ ਬਾਦ ਦੁਸ਼ਹਿਰੇ ਦਾ ਅਯੋਜਨ ਹੁੰਦਾ....। ਦੂਰ ਤਕ ਭੀੜ ਹੀ ਭੀੜ  । ਝਾਂਕੀਆ ਕੱਢੀਆ ਜਾਂਦੀਆ....ਰਾਵਣ ,ਕੁੰਭਕਰਨ,ਮੇਘਨਾਥ ਦੇ ਪੁਤਲੇ ਅੱਗ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਗਰਾਉਂਡ ਵਿੱਚ ਗੱਡ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ।ਲਲਾਰੀ ਦੀ ਪੌਂ ਬਾਰਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ । ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਵਸਤਰ ਪਾਕੇ....ਰਾਮ,ਲਕਸ਼ਮਣ ਅਤੇ ਸੀਤਾ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਦੇ । ਰਾਮ ਦੀ ਸੈਨਾ ਵਿੱਚ ਦੋ ਢਾਈ ਸੋ ਮੁੰਡੇ ਹੁੰਦੇ । ਰਾਵਣ ਦੀ ਸੈਨਾ ਵਿੱਚ ਅਸੀ ਤਾਏ ਚਾਚਿਆ ਦੇ ਸੱਤ ਅੱਠ ਜਣੇ......ਅਸੀ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਕਪੜੇ ਪਾਕੇ....ਰਾਵਣ,ਕੁੰਭਕਰਨ,ਮੇਘਰਾਜ  ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜਦੇ । ਪੁਤਲਿਆ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਚੱਕਰ ਲਗਾਉਂਦੇ ਤੀਰ ਛੱਡੇ ਜਾਂਦੇ । ।ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਭੀੜ ਵਿੱਚੋ ਆਖ ਦੇਂਦਾ....." ਰੇਜ੍ਹਿਆ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਤਾਂ ਤੀਰਾਂ ਤੇ ਮੇਖਾ ਜੜੀ ਫਿਰਦੇ......। ਰਾਮ ਦੀ ਸੈਨਾ ਸਾਡੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਨਾ ਆਉਂਦੀ..... ਸਾਡੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਖਾਸਿਅਤ ਸੀ......ਰਾਵਣ ,ਕੁੰਭਕਰਨ,ਮੇਘਰਾਜ ਵੀ ਮਰ ਜਾਂਦੇ...........ਪਰ ਮਜ਼ਾਲ ਕੀ ਕੋਈ ਸਾਨੂੰ ਮਾਰ ਸਕਦਾ......। ....ਕੁਝ ਕੁ ਸਾਲਾ ਬਾਦ ਸਾਡੇ ਤੇ ਬੈਨ ਲਗ ਗਿਆ । ਰਾਮ ਲੀਲ੍ਹਾ ਕਲੱਬ  ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਕਹਿੰਦਾ -" ...ਜੇ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਕਪੜੇ ਪਾਉਣੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਰਨ ਦੀ ਐਕਟਿੰਗ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ......।  ਸਾਡੀ ਜਿੱਦ ਸੀ....." ....ਅਸੀ ਕਪੜੇ ਵੀ ਕਾਲੇ ਪਾਉਣੇ ਪਰ  ਅਸੀ ਮਰਨ ਦਾ ਢੌਂਗ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ...."...ਫਿਰ....????  ਸਵਾਹ ਤੇ ਮਿੱਟੀ.........
--------------------------------------------------------------------------------------------------
 ਇਕ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਬੇਟਾ ਕਹਿੰਦਾ-" ਪਾਪਾ । ਮੈਂ ਦੁਸ਼ਹਿਰੇ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਰਾਮ ਦੀ ਸੈਨਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਜਾਵਾਂ ?.........
----------------------------------20082011----------------------------------------------------